Το  ''χρυσό υγρό'' κατά τον Όμηρο
και ''μεγάλο θεραπευτή'' κατά τον Ιπποκράτη
Στην Ελλάδα η ελιά είχε ξεχωριστή θέση από την αρχαιότητα. Το λάδι ελιάς ή το ''χρυσό υγρό'' σύμφωνα με τον Όμηρο κατά την αρχαιότητα δεν ήταν απλά μια τροφή αλλά αποτελούσε σύμβολο υγείας και δύναμης. Οι αθλητές στην αρχαία Ελλάδα το έτριβαν σε όλο τους το σώμα πιστεύοντας ότι θα τους χαρίσει δύναμη και τύχη. Οι πολεμιστές μύρωναν με αυτό τα κεφάλια των ευγενών και έριχναν σταγόνες στα κόκαλα των νεκρών, καθώς ήταν έμβλημα καθαγιασμού και αγνότητας. Το ελαιόλαδο εξαιτίας των θρεπτικών και βιολογικών του ιδιοτήτων αποτελεί βασικό συστατικό στο διαιτολόγιο των κατοίκων ορισμένων περιοχών της γης, από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα. Πολλοί ιστορικοί ήδη αναφέρονταν στις θρεπτικές και θεραπευτικές ιδιότητες του ελαιολάδου από τα αρχαία χρόνια. Για τους Μεσόγειους ήταν ευρέως γνωστό και το χρησιμοποιούσαν για την συντήρηση του δέρματος τη στιλπνότητα των μυών, τη θεραπεία των εκδορών, την επούλωση εγκαυμάτων και την αφυδάτωση από τον ήλιο. Δικαίως λοιπόν ο Ιπποκράτης το είχε χαρακτηρίσει ''μεγάλο θεραπευτή''.

Σύμφωνα με ιστορικές πηγές και εκσκαφές σε αρχαιολογικούς χώρους, η παραγωγή ελαιολάδου στην Μεσσηνία ήταν η κύρια ασχολία των αγροτών, από την Μυκηναϊκή κιόλας περίοδο κατά τον 11ο αιώνα, οι εξαγωγές στην Ιταλία γνώρισαν μεγάλη άνθιση. Από το λιμάνι της Κορώνης έφευγαν μεγάλες ποσότητες για την εποχή εκείνη. Αργότερα γύρω στον 14ο αιώνα, η Μεσσηνία γίνεται η πιο ελαιουργική περιοχή της Πελοποννήσου.
Σήμερα είναι η πρώτη σε σπουδαιότητα καλλιέργεια στη χώρα μας, αφού καταλαμβάνει σε έκταση το 15% περίπου της καλλιεργούμενης γης και το 75% των εκτάσεων που είναι φυτεμένες με δέντρα. Με την καλλιέργεια της ελιάς απασχολείται περίπου το 1/3 του αγροτικού πληθυσμού της χώρας, ενώ σε πολλές περιοχές το ελαιόλαδο αποτελεί το αποκλειστικό εισόδημα των αγροτών.
 
Top
Art PC Solutions